Volledig mee akkoord dat meer gelijkheid en opwaartse convergentie een prioriteit moeten zijn! Grote ongelijkheid schaadt ons allen. Het zet een rem op economische groei en werkgelegenheid.

Maar, de manier waarop dit verslag ongelijkheid wil aanpakken, is verkeerd.

Ten eerste, het antwoord op ongelijkheid is niet een steeds verdergaande Europeanisering. De rapporteur wil bijvoorbeeld een Europese regeling inzake minimuminkomen, een Europese werkloosheidsregeling, een Europese richtlijn over het evenwicht tussen werk- en priveleven, en noem maar op. Zo respecteert dit verslag de principes van subsidiariteit en proportionaliteit niet. Wanneer lidstaten sociale eenheidsworst moeten slikken, zullen zij – zeker gezien de schaarse middelen – onvoldoende rekening kunnen houden met de noden van de eigen burgers. Dit heeft als onvermijdelijk gevolg dat we de burger nog verder van Europa vervreemden. Willen we dat?

Ten tweede betreur ik de herhaaldelijke veroordeling van atypisch werk. Neen, we mogen absoluut geen werkende armen creëren, maar het hebben van een baan is nog altijd de beste garantie tegen armoede. Via atypische arbeidscontracten kunnen mensen die anders uit de werkboot vallen, toch aan de slag. Flexibiliteit op de arbeidsmarkt creëert kansen en ik geloof sterk in het geven van kansen aan mensen; dit uiteraard in combinatie met een goed sociaal vangnet wanneer nodig.

Tot slot betreur ik dat het jongerenwerkgelegenheidsinitiatief er niet in slaagt om jongeren op een structurele manier aan werk te helpen, maar net leidt tot het tegenovergestelde. Het neemt immers de prikkels weg bij de lidstaten en regio’s om hun arbeidsmarkt ernstig te hervormen en pakt bovendien de structurele problemen die de oorzaak zijn van jeugdwerkloosheid, niet aan.

We hebben juist nood aan gerichte en fundamentele oplossingen voor het stimuleren van jobcreatie en groei. Ik betreur dat het verslag een andere weg is opgegaan.