Vandaag zijn persoonlijke online data zoals leeftijd, geslacht of politieke voorkeur een bijzonder lucratief goed. Bovendien worden deze gegevens vaak verkocht zonder medeweten van de persoon zelf. Het recht op privacy en de bescherming van de digitale ruimte worden dus belangrijker dan ooit. Als wetgevers moeten wij onze burgers beschermen tegen het misbruik van privacy. Maar we moeten ook de veiligheid van onze burgers verzekeren. Het recht op privacy mag geen absoluut recht zijn!

Vandaag zien we heel duidelijk dat terroristen al te vaak door de mazen van het net glippen door dit recht op privacy te misbruiken. Onderzoeksrechters klagen dat ze vaak achter de feiten aan lopen. Ze geraken bijvoorbeeld niet aan opgeslagen data zoals Whatsapp-berichten waarin terroristen aanslagen bespreken. Het recht op privacy laat deze terroristen toe om hun criminele activiteiten anoniem en ongestraft verder te zetten. Dat is een onbedoeld en ongewenst neveneffect van het recht op privacy. Daarom moeten we werk maken van een evenwichtige balans tussen privacy en veiligheid. Het kan immers niet de bedoeling zijn dat door bescherming van het ene, het andere teniet wordt gedaan. Privacy en veiligheid moeten naast elkaar kunnen bestaan, niet zonder elkaar. We moeten daarom verhinderen dat de digitale ruimte wordt misbruikt, of het nu door techgiganten is, of door criminelen en terroristen!