Voorzitter, collega’s, we blijven in herhaling vallen. In dit kader verwijs ik naar de tussenkomst van collega Verhofstadt, de fractieleider van de Europese liberalen, van vorige zomer, hier in het halfrond, over de nood aan hervorming van de Europese asiel- en migratieregels. Hij verweet toen de Raad dat ze talmde met de aanpak van de migratiecrisis. Verhofstadt pleitte in één adem voor Europese centra in Afrikaanse transitlanden, waar elke migrant asiel zou kunnen aanvragen. Versta, een ticket enkele reis naar de EU.

Dat is echt om problemen vragen. Want wereldwijd zijn zo’n 60 miljoen mensen op de vlucht. Europa kan hen niet allemaal opvangen. Daarom is een maximumlimiet nodig op het aantal migranten dat we opvangen.

Maar zolang het Europees Parlement, net als collega Verhofstadt, migratiedossiers blijft benaderen vanuit een optiek van open grenzen, zullen vele Europese hervormingsvoorstellen inzake migratie stranden op de onwil van de Raad. Het Parlement dicteert idiote en onwerkbare voorstellen, genre luchtbruggen tussen Afrika en Europa, en verbaast zich dan over de weigering van de lidstaten.

Deze legislatuur loopt op zijn einde en vele asieldossiers zitten nog altijd muurvast. Het is tijd voor realisme. De ongebreidelde instroom moet worden beperkt. Daarom moeten we focussen op de bewaking van de buitengrenzen en de lidstaten hierbij meer ondersteunen.